مفسران سنتی و مدرن توضیحات مختلفی در مورد اینکه چرا ماهی، طیور و حیوانات خاص به عنوان طاهور ("منظومه خالص") در نظر گرفته می شوند و بنابراین خوردن آن قابل قبول است، ارائه کرده اند.
اما شاید مهم‌تر از معنای هر یک از جزئیات ممنوعیت‌ها، این واقعیت ساده است که فهرستی از بایدها و نبایدها به ما داده می‌شود که بر مصرف روزانه ما حاکم است.
بر اساس تورات، خداوند از ما می خواهد که از خوردن برخی غذاها خودداری کنیم، نه به این دلیل که آنها ناسالم هستند یا به طور ذاتی مشکل ساز هستند، بلکه صرفاً به عنوان بیانی از فداکاری ماست. مانند سایر چوکیم ها (قوانینی که حکیمان خاخام آن را بدون توضیح عقلانی تعریف می کنند)، این ممنوعیت ها مانند درخواست های یک معشوق است: ممکن است آنها را درک نکنیم، اما در اصل از ما خواسته می شود که آنها را صرفاً به عنوان بیانی دنبال کنیم. عشق ما. هر روز رعایت کشروت ما را به رابطه شخصی با خدا باز می گرداند.
قوانین کشروت یک نظم و انضباط معنوی یهودی را ارائه می‌کند که ریشه در انتخاب‌های مشخص و جزئیات زندگی روزمره دارد - باید در منطقه‌ای که «دنی‌ترین» به نظر می‌رسد، عمل شود.
در واقع، بخشی از زیبایی کشرو این است که صرف نظر از سن، علایق شخصی یا موقعیت جغرافیایی، همه ما غذا می خوریم و اکثر ما چندین بار در روز این کار را انجام می دهیم. در حالی که گاهی اوقات ممکن است به تنهایی شام بخوریم، غذا خوردن تقریباً به عنوان یک فعالیت اجتماعی مورد علاقه است.
نظم و انضباط معنوی در مورد غذا خوردن، حامل این پیام روشن است که معنویت بسیار بیشتر از آن چیزی است که ما در کنیسه و در روزهای تعطیل انجام می دهیم. هر روز در هر بخش از زندگی ما گسترش می یابد.
