قوانین کوشر پیچیده و گسترده هستند. هدف این راهنما این است که خواننده را با برخی از مبانی کشروت آشنا کند و در مورد کاربرد عملی آن بینشی ارائه دهد. با توجه به ماهیت پیچیده قوانین کوشر، هر زمان که مشکلی پیش آمد باید با خاخام مشورت کرد.
گوشت:
تورات بیان می کند که پستانداران کوشر آنهایی هستند که نشخوار کننده خود را می جوند و سم پاره ای هستند. گونه های جانوری زیر از جمله گونه هایی هستند که به عنوان کوشر در نظر گرفته می شوند: آداکس، بز کوهی، گاومیش کوهان دار امریکایی، گاو، آهو، غزال، زرافه، بز، بزکوهی و گوسفند. علاوه بر این، گوشت کوشر و مرغ نیاز به آماده سازی خاصی دارد که در ادامه به آن پرداخته خواهد شد.
ب- طیور:
تورات خصوصیات خاصی را برای تشخیص پرندگان مجاز و حرام برشمرده است. در عوض، 24 گونه ممنوعه پرنده را برمی شمرد، در حالی که همه پرندگان دیگر کوشر در نظر گرفته می شوند. با این وجود، به دلایل مختلف، ما در عمل فقط پرندگانی را می خوریم که سنت ثابتی مبنی بر کوشر بودن گونه دارند.
در ایالات متحده، تنها مرغی که توسط سازمان های اصلی کشروت به عنوان کوشر پذیرفته می شود، مرغ، بوقلمون، اردک و غاز هستند.
ج.ماهی:
تورات دو معیار برای تعیین اینکه کدام ماهی کوشر است تعیین می کند. ماهی باید دارای باله و فلس باشد. فلس ها باید به راحتی و بدون آسیب رساندن به پوست قابل جدا شدن باشند. [به طور کلی، فلس‌های ماهی کوشر یا نازک، گرد و لبه‌های صاف (سیکلوئید) یا بخش‌های باریکی هستند که شبیه دندان‌های شانه (ctenoid) هستند]. همه صدف ها ممنوع است. برخلاف گوشت و مرغ، ماهی نیاز به آماده سازی خاصی ندارد. با این وجود، فلس های ماهی باید برای مصرف کننده قابل مشاهده باشد تا وضعیت کوشر ماهی را مشخص کند. بنابراین، ماهی فیله شده یا آسیاب شده را نباید خریداری کرد، مگر اینکه به درستی نظارت شود، یا فیله باید دارای یک زبانه پوستی با فلس های متصل به گوشت باشد. علاوه بر این، خرید ماهی در یک فروشگاه ماهی غیرکوشر مشکل ساز است - حتی اگر فلس ها سالم باشند - زیرا چاقوها و میزها کوشر نیستند و بنابراین باید راهنمایی Rabbinic را جستجو کرد.
ماهی و گوشت را ممکن است با هم نخورند، اما ممکن است به صورت یک وعده، حتی در یک وعده غذایی مصرف شوند. برای جلوگیری از خوردن آنها با هم، نباید از یک ظروف یا کارد و چنگال بدون شستن آنها قبل از یک دوره و دوره بعدی استفاده کرد. علاوه بر این، فرد باید مقداری غذای جامد بخورد و در این بین آب یا نوشیدنی بنوشد تا دهانش از باقی مانده پاک شود.
محصولات ماهی فرآوری شده و دودی مانند همه غذاهای فرآوری شده نیاز به نظارت قابل اعتماد خاخامی دارند.
A.Shechita (ذبح):
تورات مستلزم ذبح گوشت و طیور به روشی است که به آن شچیتا گفته می شود. نای و مری حیوان با تیغ مخصوص تیغ و کاملاً صاف جدا شده و باعث مرگ آنی و بدون دردی برای حیوان می شود. فقط یک ذبح کوشر آموزش دیده (شوشه) که تقوا و تخصص او توسط مقامات خاخام تأیید شده است، صلاحیت ذبح حیوان را برای مصرف کوشر دارد.
ب.بدیکا (بازرسی):
پس از ذبح صحیح حیوان، یک بازرس آموزش دیده (بودک) اندام های داخلی را برای هر گونه ناهنجاری فیزیولوژیکی که ممکن است حیوان را غیر کوشر (تریف) کند، بررسی می کند. ریه ها، به ویژه، باید مورد بررسی قرار گیرند تا مشخص شود که هیچ چسبندگی (سیرکوت) وجود ندارد، که ممکن است نشان دهنده سوراخ شدن در ریه ها باشد. اگر چسبندگی پیدا شد، بودک باید آن را به دقت بررسی کند تا وضعیت کوشر آن مشخص شود. لازم به ذکر است که بِدیکای اندام های داخلی علاوه بر رعایت الزامات هالاچا (قانون یهود)، کیفیتی بالاتر از الزامات دولتی را بیمه می کند.
سی گلات کوشر:
اگرچه همه چسبندگی ها حیوان را غیر کوشر نمی کنند، برخی از جوامع یا افراد یهودی فقط گوشت حیوانی را می خورند که مشخص شده است هیچ گونه چسبندگی روی ریه هایش وجود ندارد. "Glatt" در لغت به معنای "صاف" است، که نشان می دهد گوشت از حیوانی می آید که ریه هایش عاری از هرگونه چسبندگی است. اخیراً، اصطلاح «گلات کوشر» به طور فزاینده‌ای به‌عنوان یک عبارت عمومی به‌طور گسترده‌تر مورد استفاده قرار می‌گیرد، که به این معنی است که محصول بدون سؤال کوشر است.
D.Nikkur (تحریک کننده):
در برخی از گونه های جانوری کوشر، بسیاری از رگ های خونی، اعصاب و لوب های چربی ممنوع است و باید برداشته شوند. روش های برش خاصی برای گوشت گاو، گوساله و بره وجود دارد که به نام نیکور (کلمه عبری به معنی "بریدن") شناخته می شود، که باید توسط یک فرد آموزش دیده خاص انجام شود.
E.Koshering Meat:
تورات خوردن خون حیوان را ممنوع کرده است. دو روش پذیرفته شده برای استخراج خون از گوشت، فرآیندی که به آن "کشیر کردن" گفته می شود، نمک زدن یا آب پز کردن است.
گوشت را قبل از "کشیر شدن" نباید در آب گرم قرار دهید. وقتی گوشت قبل از کشر پخته شد، نمی توان آن را کوشر کرد.
1. نمک زدن گوشت:
ابتدا باید گوشت را به مدت نیم ساعت در آب خنک (نه یخ) در ظرفی که فقط برای این منظور در نظر گرفته شده خیس کنید. بعد از اینکه آب اضافی از گوشت خارج شد، گوشت را کاملا نمک می زنند تا تمام سطح آن با یک لایه نازک نمک پوشیده شود. فقط باید از نمک درشت استفاده شود. هر دو طرف گوشت و مرغ باید نمک زده شود. قبل از شروع فرآیند کاشر کردن، تمام بخش‌های شل داخل طیور باید حذف شوند. هر قسمت باید به صورت جداگانه خیس شود و نمک زده شود.
اگر گوشت یا مرغ در حین نمک زدن تکه تکه شد، سطوح تازه برش خورده را باید به مدت نیم ساعت خیس کنید و نمک نیز بزنید.
گوشت شور را به مدت یک ساعت روی سطح شیبدار یا سوراخ دار می گذارند تا خون آزادانه به سمت پایین جریان یابد. حفره طیور باید باز و در جهت پایین قرار گیرد.
پس از نمک زدن، گوشت باید کاملا خیس شود و سپس کاملاً شسته شود تا نمک به کار رفته در آن گرفته شود.
طبق قوانین یهود، گوشت باید ظرف 72 ساعت پس از ذبح کشر شود تا اجازه ندهید که خون بجوشد. اگر گوشت قبل از محدودیت 72 ساعت کاملاً خیس شده باشد، هفتاد و دو ساعت اقامت اضافی برای تکمیل مرحله اول فرآیند نمک‌زدایی داده می‌شود.
2. آب پز کردن:
یک وسیله جایگزین برای "کشیر کردن" گوشت از طریق کباب کردن است. جگر را فقط از طریق کباب کردن می توان به دلیل غلبه خون در آن کشر کرد.
جگر و گوشت ابتدا باید کاملاً شسته شوند تا تمام خون سطحی از بین برود. سپس از هر طرف کمی نمک می زنند. پس از آن، آنها را به طور خاص روی یک رنده سوراخ دار تعیین شده برای جوشاندن کبد بر روی آتشی که خون داخلی را بیرون می کشد، کباب می کنند. هنگام کشش جگر، باید قبل از کباب کردن، شکاف هایی در جگر ایجاد شود.
گوشت یا جگر را باید از دو طرف کباب کرد تا زمانی که سطح بیرونی آن خشک و قهوه ای به نظر برسد. پس از کباب کردن، گوشت یا جگر را آبکشی می کنند.
F. The Kosher Butcher:
سال ها پیش نمک پاشی گوشت و مرغ در منزل مصرف کننده انجام می شد. اخیراً قصاب کوشر در قصابی نمک پاشی انجام داد. امروزه کل فرآیند کشتار، بیدکا، نیکور و نمک پاشی به کشتارگاه منتقل شده است. این اجازه می دهد تا برای سازگاری یکنواخت استانداردهای بالا. با این وجود، قصاب کوشر نقش مهمی در توزیع محصول دارد. قصاب باید فردی با صداقت باشد و فروشگاه باید تحت نظارت قابل اعتماد رابینیک باشد.
G. بسته بندی:
از زمان کشتار، گوشت کوشر و طیور تا زمانی که به دست مصرف کننده برسد، باید نظارت مناسبی داشته باشند. یک برچسب فلزی به نام پلمبا که دارای نماد کوشر است اغلب بر روی گوشت یا مرغ بسته می شود تا به عنوان مهر و موم شناسایی نظارت عمل کند. از طرف دیگر، گوشت یا مرغ در بسته بندی ضد دستکاری بسته بندی می شود که نشان کوشر به طور برجسته نمایش داده می شود.
هزینه های H.Kosher:
از آنجایی که گوشت و طیور کوشر نیازهای فرآوری زیادی دارند (شچیتا، بدیکا نیکور و نمک) که باید توسط افراد آموزش دیده خاص انجام شود، هزینه های نیروی کار مرتبط با گوشت و مرغ کوشر به طور قابل توجهی بیشتر است. این هزینه بیشتر گوشت و مرغ کوشر است.
غذاخوری ها، رستوران ها و هتل ها باید توسط یک مرجع معتبر ارتدکس خاخام نظارت شوند.
نمی توان فرض کرد که کشروت صرفاً به این دلیل حفظ می شود که یک تصور کوشر توسط یک تبلیغ یا با بیانیه ای ایجاد می شود، مانند "ما به مشتریان کوشر خدمت می کنیم." اغلب اوقات، رستوران‌های «گیاه‌خواری» یا «لبنیات» به نظر می‌رسد که رستوران‌های کوشر و فراتر از نیاز به نظارت هستند. متأسفانه، این یک تصور غلط رایج است. ماهی، محصولات پخته شده، پنیر، شیرینی، روغن، تخم مرغ، مارگارین، سس و چاشنی ها از جمله مواد غذایی هستند که در رستوران های "گیاهی" و "لبنیات" نیاز به نظارت دارند. حتی آن دسته از اقلام غذایی که در حالت خام خود کوشر هستند، زمانی که بر روی تجهیزات مورد استفاده برای غذای غیرکوشر تهیه می‌شوند، می‌توانند غیرکوشر شوند. به این دلایل، نظارت کوشر معتبر مورد نیاز است.
تورات منع کرده است: 1) پختن گوشت و شیر با هم به هر شکل; 2) خوردن این گونه محصولات پخته یا 3) بهره مندی از آنها. به عنوان حفاظت، خاخام ها این ممنوعیت را گسترش دادند تا خوردن گوشت و محصولات لبنی در یک وعده غذایی یا تهیه آنها در همان ظروف را ممنوع کنند. علاوه بر این، فرآورده های شیر را نمی توان بعد از خوردن گوشت، برای مدتی مصرف کرد. سنت های مختلفی برای مدت زمان انتظار بین گوشت و لبنیات وجود دارد، اما رایج ترین رسم این است که شش ساعت صبر کنید.
گوشت را می توان بعد از لبنیات مصرف کرد، به استثنای پنیر سفت که سن آن 6 ماه یا بیشتر است، که به همان زمان انتظار لبنیات بعد از گوشت نیاز دارد. قبل از خوردن گوشت بعد از لبنیات، انسان باید غذای جامد بخورد، یا مایع بنوشد یا دهان خود را کاملاً بشویید و تمیزی دستان خود را بررسی کنید.
الف- ظروف:
مگر اینکه کسی گیاهخوار باشد و گوشت به طور کامل از آشپزخانه او حذف شود، یک آشپزخانه کوشر باید دو مجموعه ظروف مختلف داشته باشد، یکی برای گوشت و مرغ و دیگری برای غذاهای لبنی. باید مجموعه های مجزا و مجزا از قابلمه، تابه، بشقاب و ظروف نقره وجود داشته باشد.
ب- شستن ظروف:
در حالت ایده آل، بهتر است دو سینک آشپزخانه داشته باشید، یکی برای گوشت و دیگری برای لبنیات. اگر این کار امکان پذیر نیست و فرد از یک سینک هم برای گوشت و هم برای لبنیات استفاده می کند، ظروف و ظروف باید روی قفسه گذاشته و شسته شوند تا به سینک دست نزنند. قفسه های جداگانه برای استفاده از گوشت و لبنیات استفاده می شود. باید مراقب بود که نباید اجازه داد آب بالا بیاید تا به سطح قفسه برسد و ظروف را نمی توان در سینکی که هم برای لبنیات و هم برای گوشت استفاده می شود خیس کرد.
تخم‌ها (یا سایر محصولات جانبی) پرندگان یا ماهی‌های غیر کوشر کوشر نیستند. بنابراین، خاویار باید از یک ماهی کوشر باشد و این نیاز به نظارت قابل اعتماد دارد. تخم مرغ های مایع تجاری نیز نیاز به نظارت دارند. تخم مرغ های کوشر که حاوی لکه های خونی هستند باید دور ریخته شوند، بنابراین تخم مرغ ها باید قبل از استفاده بررسی شوند.
مقررات دولتی در مورد برچسب گذاری مواد غذایی دستخوش تغییرات شدید شده است. برچسب نه تنها باید نوع شورتنینگ، یعنی گیاهی یا حیوانی را مشخص کند، بلکه باید منبع واقعی را نیز مشخص کند. بنابراین، ذکر روغن پنبه دانه، گوشت خوک، روغن نارگیل و سایر منابع روغن رایج است. نتیجه این نمایش برچسب صریح این است که مصرف کننده می تواند به راحتی آنچه را که آشکارا غیر کوشر است تشخیص دهد. با این حال، مهم است که بدانید که وضعیت کوشر محصولی که حتی حاوی شورتنینگ سبزیجات خالص است را فقط می‌توان با تاییدیه کوشر قابل اطمینان تأیید کرد. دلیل این امر این است که تولید کنندگان شورتنینگ های گیاهی اغلب چربی های حیوانی را بر روی تجهیزات رایج پردازش می کنند. محصولات گیاهی خالص ممکن است دستورالعمل های USDA را برای خلوص برآورده کنند، با این حال، از نظر قوانین یهودی، روغن نباتی ممکن است غیر کوشر باشد زیرا روی تجهیزات غیر کوشر فرآوری می شود.
امولسیفایرها مواد پیچیده ای هستند که در بسیاری از انواع مواد غذایی مورد استفاده قرار می گیرند. آنها می توانند تعدادی از عملکردهای حیاتی را انجام دهند، از جمله آنها به عنوان یک سورفکتانت (کاهش کشش سطحی مایع) عمل می کنند و بنابراین روغن و آب را محلول می کنند. امولسیفایرها اجزای حیاتی در بسیاری از مواد غذایی مانند مارگارین، شورتنینگ ها، پرکننده های خامه، تاپینگ ها، کرم های قهوه، سفید کننده ها، مخلوط کیک های آماده، دونات ها، پودینگ ها، بستنی، دسرهای یخ زده، پوره سیب زمینی فوری، کره بادام زمینی، غلات صبحانه، شکلات ها هستند. و آب نبات امولسیفایرها ممکن است در برچسب مواد تشکیل دهنده به عنوان پلی سوربات، گلیسرید، مونو و دی گلیسیرید، مونو استئارات سوربیتان و غیره درج شوند.
بخش مهمی از صنایع غذایی تولید کنندگان طعم دهنده ها هستند. طعم ها، چه مصنوعی و چه طبیعی، اجزای تقریباً هر محصولی هستند. تولید طعم بسیار پیچیده است و از مواد خام از هر منبع قابل تصوری استفاده می کند. برخی از مواد معمولی حساس به کوشر که در طعم‌دهنده‌ها استفاده می‌شوند عبارتند از: روغن بدنه (که ممکن است از آب انگور استخراج شود)، گلیسیرین و کاستوریوم (عصاره بیش از حد). از آنجایی که اعلامیه مواد تشکیل دهنده هرگز شامل تفکیک مواد مورد استفاده در طعم ها نمی شود، مواد غذایی حاوی طعم های طبیعی یا مصنوعی نیاز به نظارت قابل اعتماد دارند.
تمام مواد پرکننده، کرم‌ها و پایه‌های فاج باید دارای تاییدیه کوشر باشند زیرا ممکن است حاوی چربی‌ها، امولسیفایرها، تثبیت‌کننده‌های ژلاتین و طعم‌دهنده باشند.
این لوازم اصلی خانگی چندین مشکل حلال را نشان می دهد و نیاز به گواهینامه حلال دارد.
بسیاری از انواع نان با روغن و شورتنینگ تهیه می شوند. مواد اولیه خمیر مخلوط ها و حالت دهنده های خمیر مخصوص تهیه شده، شورتنینگ ها و دی گلیسیریدها هستند. در نانوایی ها، تابه ها و فرورفتگی هایی که خمیر را در آنها قرار می دهند تا پف کند و پخته شود، با روغن های روغنی یا جداکننده پوشانده می شوند که ممکن است غیر کوشر باشد. این روغن ها اغلب روی برچسب ظاهر نمی شوند. همچنین ممکن است مشکلی از سایر محصولات غیر کوشر تهیه و پخته شده بر روی همان تجهیزات وجود داشته باشد. اینها برخی از دلایلی است که نان نیاز به نظارت کوشر دارد.
از نظر ربانی تولید نان با استفاده از مواد لبنی ممنوع است. از آنجایی که نان به طور مکرر در تمام وعده های غذایی خورده می شود، خاخام ها نگران بودند که ممکن است ناخواسته نان لبنی را با یک وعده گوشتی بخورند. دو استثنا وجود دارد - اگر نان به شکل یا طرح غیرعادی پخته شود که نشان می دهد لبنی است، یا اگر نان آنقدر کوچک باشد که در یک وعده مصرف شود.
قانون یهود ایجاب می کند که قسمتی از خمیر یا فرآورده تمام شده پخته شده برای چیزی که به عنوان «چاله» شناخته می شود کنار گذاشته شود. در حالی که هر اندازه برای چلو کافی است، مرسوم است که یک قسمت به اندازه یک زیتون جدا می شود. پس از جدایی، چله را می سوزانند. این رسم زمانی واجب است که صاحب خمیر هنگام تهیه آن یهودی باشد و خمیر را از آرد یکی از پنج غله گندم، جو، چاودار، غلات و جو تهیه کنند. علاوه بر این، اگر خمیر کمتر از 2-1/2 پوند آرد داشته باشد، نیازی به جدا کردن چلو نیست. اگر خمیر حداقل 5 مثقال آرد باشد، قبل از جدا کردن چله، صلوات می‌خوانند.
اگر این میتزوه در نانوایی انجام نشده باشد، می‌توان آن را در منزل به این صورت انجام داد که تمام پخته‌ها را در یک اتاق قرار داده و تمام مواد بسته‌بندی شده را شکسته و از هر یک از پخته‌ها تکه‌ای کوچک گرفته و آن را بسوزانند.
این محصولات به طور کلی حاوی مواد شورتنینگ، امولسیفایر، طعم دهنده و سایر مواد حساس کوشر هستند و بنابراین نظارت قابل اعتماد ضروری است.
شیر:
قانون ربانی ایجاب می کند که در طول فرآیند شیردوشی نظارت وجود داشته باشد تا اطمینان حاصل شود که منبع شیر از یک حیوان کوشر است. به دنبال نظر بسیاری از مقامات خاخام، سیاست OU این است که در ایالات متحده، مقررات و کنترل های وزارت کشاورزی به اندازه کافی سختگیرانه است تا اطمینان حاصل شود که فقط شیر گاو به صورت تجاری فروخته می شود. این الزامات دولتی، الزام ربانی را برای نظارت برآورده می کند. با این حال، برخی از افراد سختگیرانه تر هستند و فقط شیری را مصرف می کنند که با نظارت تمام وقت تولید شده است. این به عنوان cholov yisroel شناخته می شود.
ب- پنیر:
همه پنیرها نیاز به تاییدیه کوشر دارند، از جمله پنیرهای سفت (سوئیسی، چدار و غیره) و پنیرهای نرم (پنیر کاتیج، کشاورز، قابلمه ای و پنیر خامه ای). مایه پنیر که از معده گوساله های شیر گرفته نشده فرآوری می شود، اغلب در تولید پنیر سخت به عنوان یک عامل منعقد کننده و منعقد کننده استفاده می شود. پنیر سخت کوشر با مایه پنیر میکروبی تولید می شود که از منابع کوشر به دست می آید. از آنجایی که پنیر سخت معمولاً با مایه پنیر حیوانی تهیه می‌شود، حکیمان رابینی مقرر کردند که حتی زمانی که از پنیر حیوانی استفاده نمی‌شود، یک سرپرست تمام وقت باید حضور داشته باشد تا یکپارچگی محصول را تضمین کند. پنیر سخت تولید شده با مواد کوشر و یک سرپرست تمام وقت به نام gevinat yisroel شناخته می شود.
پنیرهای نرم ممکن است حاوی فرهنگ ها و طعم هایی باشند که کوشر نیستند. از آنجایی که این محصولات پاستوریزه هستند، یکپارچگی تجهیزات نیز مشکل است.
صفت "pareve" به این معنی است که ماده غذایی حاوی مواد لبنی یا گوشتی نیست و با حرارت روی تجهیزات لبنی یا گوشتی پردازش نشده است. غذاهای Pareve خنثی هستند و ممکن است همراه با گوشت یا غذاهای لبنی مصرف شوند.
الف.برچسب گذاری:
خط مشی OU این است که اقلام لبنی یا گوشتی به ترتیب دارای برچسب OU-D و OU Dairy یا OU Meat هستند. موردی که بدون پسوند OU برچسب گذاری شده است را می توان به عنوان pareve فرض کرد. با این وجود، توصیه می کنیم مواد تشکیل دهنده ذکر شده روی برچسب را بررسی کنید، زیرا در موارد نادر، OU-D سهوا حذف می شود.
B.Sherbets:
طبق استانداردهای دولتی، هر محصولی که دارای برچسب «شربت» یا «شیربت میوه» است باید حاوی شیر باشد و بنابراین، پاروی نیست. یخ‌های آب ممکن است به صورت پاک یا لبنی باشند که در نام OU منعکس می‌شود.
سی مارگارین:
مارگارین حاوی روغن و گلیسرید است و نیاز به گواهی ربانی دارد. علاوه بر این، مارگارین ممکن است تا 12 درصد مواد لبنی داشته باشد، بنابراین برخی از مارگارین ها لبنیات OU هستند در حالی که برخی دیگر از مواد لبنی هستند.
D. خامه های غیر لبنی:
بسیاری از خامه‌های غیر لبنی در واقع لبنیات هستند و دارای OU-D هستند. اگر از مشتقات شیر به جای شیر کامل استفاده می شود، دولت ملزم می کند که خامه ها برچسب "غیر لبنی" داشته باشند.
با گسترش به اصطلاح "طبیعی" یا "خالص" و به طور مشابه محصولات غذایی بهداشتی ترویج شده در ایالات متحده، برخی از توضیحات در مورد وضعیت کشروت آنها درست است. این تصور اشتباه وجود دارد که محصولات طبیعی ذاتاً کوشر هستند. در واقع، تمام مواد غذایی غیرکوشر طبیعی هستند و بنابراین طبیعی هیچ تاثیری بر وضعیت کوشر ندارد.
تمام آب انگور، شراب های انگور یا براندی ها باید تحت نظارت دقیق خاخام های ارتدکس تهیه شوند. هنگامی که شراب کوشر پخته شد، هیچ محدودیتی برای کار با آن وجود ندارد. چنین محصولاتی معمولاً دارای برچسب "موشال" هستند.
مربای انگور (تولید شده از تفاله انگور) و همچنین انواع مربا و ژله نیاز به نظارت دارند زیرا ممکن است بر روی تجهیزات غیر کوشر فرآوری شوند و ممکن است حاوی مواد افزودنی غیر کوشر باشند.
ژله انگور از آب انگور تولید می شود و تنها زمانی قابل استفاده است که از شیره انگور کوشر و تحت نظارت مناسب تهیه شود.
طعم‌های طبیعی و مصنوعی انگور را نمی‌توان استفاده کرد مگر اینکه تایید شده باشد. بسیاری از طعم دهنده های انگور حاوی عصاره های طبیعی انگور هستند و برچسب مصنوعی یا تقلیدی دارند زیرا از افزودنی های طعم دهنده دیگر در فرمول استفاده شده است.
لیکورها به دلیل طعم دهنده های استفاده شده در این محصولات نیاز به نظارت دارند. علاوه بر این، پایه الکل ممکن است از شراب مشتق شده باشد.
برای تاجر یا توریستی که در سراسر ایالات متحده سفر می کند، محصولات دارای گواهی kosher تقریباً در همه جا در دسترس هستند، حتی در کوچکترین خواربارفروشی ها در دورافتاده ترین شهرها. با این حال، در اکثر کشورهای خارجی، به دست آوردن محصولات دارای گواهی kosher قابل اعتماد بسیار دشوارتر است.
مسافری که شام‌های منجمد (تلویزیون) را به همراه می‌آورد که در آنها فقط اجاق‌های غیرکوشر برای گرم کردن مجدد در دسترس هستند، می‌توانند با پوشاندن بسته‌بندی منجمد با دو لایه فویل آلومینیومی از اجاق‌ها استفاده کنند. اگر از مایکروویو استفاده می شود، غذا نیز باید دوبار بسته بندی شود. هنگام سفر با هواپیما، قطار یا کشتی، وعده های غذایی کوشر را باید از قبل سفارش دهید. این غذاها در اجاق های غیر کوشر نیز گرم می شوند. به کارمندان شرکت حمل و نقل دستور داده می شود که این وعده های غذایی را به همان روشی که دریافت کردند گرم کنند. کاملاً در فویل دوتایی با مهر غذاخوری و مهر گواهی رابینیک دست نخورده پیچیده شده است. مسافر می تواند با مهرهای سالم متوجه شود که شام ها دستکاری نشده اند. هر شامی که به درستی مهر و موم نشده باشد، نباید خورده شود. گواهی کوشر فقط برای مواد غذایی موجود در بسته بندی مهر و موم شده اعمال می شود.
هر غذای دیگری (رولت، شراب یا لیکور، پنیر، و خامه قهوه یا تنقلات) که به صورت آزاد توسط شرکت حمل و نقل سرو می‌شود، مشمول تأییدیه کوشر نمی‌شود، مگر اینکه مهر و موم شده باشد و تأییدیه جداگانه خود را داشته باشد.
