Koşer yasaları, Aşem tarafından Sina Çölü'ndeki İsrail çocuklarına emredildi. Musa onları insanlara öğretti ve bu yasaların temellerini Levililer 11 ve Tesniye 14'te yazdı.
Ayrıntılar nesiller boyunca aktarıldı ve sonunda Mişna ve Talmud'a yazıldı. Haham otoriteleri tarafından bu İncil yasalarının güvencesi olarak nesiller boyunca çeşitli yönetmelikler çıkarıldı.
4,000 yıllık tarihimiz boyunca, koşerin gözetilmesi Yahudi kimliğinin ayırt edici bir özelliği olmuştur. Koşer yasaları, belki de diğer tüm mitsvalardan daha fazla, Yahudiliğin kelimenin geleneksel anlamıyla bir dinden çok daha fazlası olduğunu vurgular.
Yahudi için kutsallık, günlük hayatın dışındaki kutsal yerler ve zamanlarla sınırlı değildir; daha ziyade, bütünlüğü içinde yaşam kutsal bir çabadır. Görünüşe göre sıradan yemek yeme eylemi bile Tanrısal bir eylemdir ve benzersiz bir Yahudi deneyimidir.
İbranice "koşer" (כָּשֵׁר) kelimesi, kelimenin tam anlamıyla "uyum" anlamına gelir. Daha geniş anlamda "tahtanın üstünde" veya "yasal" olan herhangi bir şeye atıfta bulunur hale geldi. Koşer yasaları, bir Yahudi için tüketime uygun yiyecekleri tanımlar.
